Zeytin… (Evodan)

Canım Zeytinim.Ben buraya geleli nerdeyse 4 yıl oldu. Seni daha İstanbul’a gelmeden anlatmıştı Eren, resimlerini bile görmüştüm. Ne sevimli demiştim. Sonra İstanbul’a geldiğim ilk andan beri seni çok sevdim. Vadide yürüyüşe çıkınca bize katılırdın. Camiye kadar anca gelirdin. Evinden uzaklaşmak istemezdin. Nerden bilecektin sana mezar olacağını oranın. Sen dünyada tanıdığım en masum varlıktın.Seni tanıdığım için…

Zeytini düşününce

Zeytomu düşününce aklıma önce hep o kehribar gözleri geliyor Sevgiyi, hüznü, çocukluğu içinde taşıyan o bakışları Sonra bizi görünce zıplaya zıplaya gelmesi 13 yaşındaki koca kızın Hergün sabah işe giderken beni beklemesi, otobüs gelene kadar onu sevmem geliyor Ne zaman sevilmek istese sırtüstü yatıp yüzüme bakması, beni sevdiğini göstermek için patisini elimin üstüne koyması geliyor…

Zeytinime Mektup…

Bugün sen ölünce facebook hesabımdaki fotoğrafını hatırladım zeytom… Girdim baktım “Durak arkadaşım” yazmışım seni ilk gördüğümde. Nedense dün gibi aklımda halbuki 2016 başıydı. Ne zaman canım sıkılsa gelir seninle oynar, dertleşir mutlu olurdum. Benim seni sevdiğim gibi seninde beni sevdiğin her halinden belliydi. Ne zaman beni görsen kuyruk sallaya sallaya gelir seni sevmemi isterdin. Sana…